-
1 refugio
refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge). - ex castris refugere: s'enfuir du camp. - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe. - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse. - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle. - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux. - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage. - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir. - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire. - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses. - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch) - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge. - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de. - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.* * *refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge). - ex castris refugere: s'enfuir du camp. - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe. - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse. - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle. - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux. - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage. - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir. - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire. - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses. - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch) - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge. - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de. - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.* * *Refugio, refugis, pen. corr. refugi, pe. prod. refugitum, refugere. Plin. Refuir, Fuir quelque chose et s'en estranger, et reculer tout soubdain qu'on approche d'elle, Se retirer arriere tout soubdain.\Refugere a consuetudine. Cic. S'estranger de la privee familiarité qu'on ha avec aucun.\Refugiunt memoriam nostram ista. Colum. Nous n'avons point memoire de ces choses.\Refugere. Plin. iunior. Fuir et eviter.\Refugere inuidiam muneris. Seneca. Refuser un don pour eviter la calomnie des envieux.\Iudicem refugere non deberet. Cic. Il ne le debvroit pas refuser pour juge.\Refugere ab admonendo. Cic. Se destourner d'admonnester aucun, Se reculer.\Refugere a dicendo. Cic. Laisser à parler de quelque chose, de crainte qu'on ha. -
2 reformido
re-formīdo, āvī, ātum, āre, vor etwas zurückscheuen, zurückbeben, a) v. Pers.: α) m. Acc.: alqm, Cic.: bellum, Cic. – β) m. Infin. Act.: dicere reformidat animus (das Gefühl sträubt sich), Liv.; verb. refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic.: u. Pass., comparari tibi, Plin. pan. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: nec, quid tibi de alio audienti de se ipso occurrat, reformidat, Cic. Lig. 6. – δ) absol.: vide, quam non reformidem, Cic. – b) übtr., v. Lebl.: α) mit Acc.: ante (vites) reformidant ferrum, vor dem Beschneiden, Verg.: crudum adhuc vulnus medentium manus reformidat, Plin. ep. – β) absol., v. Gewachsen = im Wachstume zurückbleiben, stocken, oculus (vitis) reformidat, Colum.: illa celerius emoritur, haec tardius reformidat, Colum.
-
3 reformido
re-formīdo, āvī, ātum, āre, vor etwas zurückscheuen, zurückbeben, a) v. Pers.: α) m. Acc.: alqm, Cic.: bellum, Cic. – β) m. Infin. Act.: dicere reformidat animus (das Gefühl sträubt sich), Liv.; verb. refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic.: u. Pass., comparari tibi, Plin. pan. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: nec, quid tibi de alio audienti de se ipso occurrat, reformidat, Cic. Lig. 6. – δ) absol.: vide, quam non reformidem, Cic. – b) übtr., v. Lebl.: α) mit Acc.: ante (vites) reformidant ferrum, vor dem Beschneiden, Verg.: crudum adhuc vulnus medentium manus reformidat, Plin. ep. – β) absol., v. Gewachsen = im Wachstume zurückbleiben, stocken, oculus (vitis) reformidat, Colum.: illa celerius emoritur, haec tardius reformidat, Colum.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reformido
-
4 refugio
rĕ-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n. and a. (freq. and class.).I. A.Lit.:2.ex alto,
Caes. B. C. 2, 23; cf.:ex castris in montem,
id. ib. 3, 99 fin.:ex caede in castra,
Hirt. B. G. 8, 36:ex cursu ad Philippum,
Liv. 23, 39:a Parthiā,
Just. 42, 5, 3:acie refugere,
Caes. B. C. 3, 95:velocissime,
id. B. G. 5, 35.— Absol., Caes. B. G. 7, 31; id. B. C. 3, 40; 3, 101; Liv. 2, 50; 31, 36; Verg. A. 12, 449.— With acc. of distance:mille fugit refugitque vias (cervus),
Verg. A. 12, 753:admissis equis ad suos refugerunt,
Caes. B. C. 2, 34:ad urbem,
Liv. 43, 47 fin.:in portum,
Caes. B. C. 3, 24:in aquam,
Liv. 21, 28:in silvam,
Verg. A. 3, 258:in nemus,
id. ib. 6, 472:intra tecta,
id. ib. 7, 500:per devios tramites,
Suet. Aug. 16:Syracusas,
Cic. Verr. 2, 5, 38, § 101:domum,
Suet. Caes. 16. —Of things: refugiat timido sanguen, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218; and id. Fin. 5, 11, 31 (Trag. v. 46 Vahl.):b.(sol) ubi medio refugerit orbe,
shrinks from sight, Verg. G. 1, 442:vites a caulibus ut a pestiferis et nocentibus refugere dicuntur,
Cic. N. D. 2, 47, 120: refugere oculi, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26:quo pridie refugisset (mare),
Curt. 9, 9, 26.—Of places, to run back, recede in the distance:B.refugit ab litore templum,
Verg. A. 3, 536; cf. Plin. 4, 12, 24, § 76:ex oculis visa refugit humus,
flees, disappears, vanishes, Ov. F. 3, 590:nam praestat a mari longo potius intervallo quam brevi refugisse (villas),
Col. 1, 5, 6.—Trop.:2.ne recordatione mei casus a consiliis fortibus refugiatis,
Cic. Sest. 23, 51:ab institutā consuetudine,
id. Att. 1, 1, 4:ab hac orationis turpitudine,
id. Cael. 17, 41:a genere hoc toto sermonis,
id. de Or. 1, 22, 99:a dicendo,
id. ib. 2, 3, 10:dum recordationes fugio... refugio a te admonendo,
id. Att. 12, 18, 1; cf.:ab iis quae laedunt,
Quint. 4, 1, 44:animus luctu refugit,
Verg. A. 2, 12:refugit animus eaque dicere reformidat,
Cic. Phil. 14, 3, 9: possum multa tibi veterum praecépta referre, Ni refugis, if you do not decline (to hear them), Verg. G. 1, 177. —Pregn., to flee, to take refuge with a person or thing:II. A.ad legatos,
Cic. Deiot. 11, 32:in arcem majorem,
Liv. 38, 29:ad planctus,
Stat. S. 5, 1, 30:ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum faciliorem,
Petr. 118, 2.—Lit.:B.judicem,
Cic. Rosc. Com. 15, 45: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursus refugit, id. Caecin. 8, 22:quod autem refugit (animal), id contra naturam est,
id. N. D. 3, 13, 33:non modo id refugisti,
id. Verr. 2, 5, 16, § 40:C. Cassium obvium sibi,
Suet. Caes. 63:trepidus repente refugit Attollentem iras (anguem),
Verg. A. 2, 380:(Cupido) refugit te,
Hor. C. 4, 13, 10.— Poet., with inf.:nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton,
Hor. C. 1, 1, 34; Ov. Am. 3, 6, 5.—Trop. (freq. after the Aug. per.):refugit Foeda ministeria,
Verg. A. 7, 618:vicina jurgia,
Hor. Ep. 2, 2, 171:mandatum opus,
Ov. H. 14, 50:haec vitia,
Quint. 4, 2, 43:delicatam modulandi voluptatem,
id. 9, 4, 31:distinctionem quaestionum,
id. 4, 5, 6:id quod malum casurum putat refugit mens,
Varr. L. L. 6, § 48 Miill.:et alia, quae nunc memoriam meam refugiunt,
escape my memory, Col. 12, 52, 8:mortem natura refugit,
Aug. Serm. 172, 1. -
5 re-fugiō
re-fugiō fūgī, —, ere, to flee back, flee for safety, run from, run away, flee, escape, take refuge, avoid, shun: qui refugerant, the refugees, Cs.: subsidia armatorum simulato pavore refugerunt, took to flight, L.: Audiit sonum, et tremefacta refugit, V.: ex castris in montem, Cs.: ex cursu ad Philippum, L.: admissis equis ad suos refugerunt, Cs.: in maiorem arcem, took refuge, L.: Syracusas: impetum Antiochi ceterorumque tela: non modo id refugisti, avoided: Attollentem iras (anguem), V.: (Cupido) refugit te, H.: nec Polyhymnia refugit tendere barbiton, refuses, H.: nec te (amnis) transire refugi, O.—Of things, to shrink back, flee, move away, turn back: refugiat timido sanguen, Enn. ap. C.: (sol) ubi medio refugerit orbe, shrinks from sight, V.: refugere oculi, C. poët.: quo pridie refugisset (mare), Cu.—Of places, to run back, fall back, recede: refugit ab litore templum, V.: ex oculis visa refugit humus, vanishes, O.—Fig., to flee, turn away, be averse, avoid, shun: animus meminisse horret luctuque refugit, has avoided the recollection because of grief, V.: refugit animus eaque dicere reformidat: ne recordatione mei casūs a consiliis fortibus refugiatis: a dicendo: Foeda ministeria, V.: iurgia, H.: opus, O. -
6 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen), etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2.
-
7 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen),————etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2. -
8 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere1) бежать (назад), убегать ( ex castris in montem Cs)r. anguem V — отскочить от змеи2) отступать, удаляться (ad suos C; domum Su); находиться вдали ( templum refugit a litore V); скрываться, исчезать ( ex oculis O)r. memoriam Col — ускользнуть из памяти3) искать прибежища, прибегать (r. ad carminis tranquillitatem Pt)4) избегать, уклоняться (r. pericula C)a salibus suffusis felle r. O — воздерживаться от жёлчных насмешекr. tendere barbiton H — отказываться настроить барбитон
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский