Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

refugit animus eaque dicere reformīdat C

  • 1 refugio

    refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge).    - ex castris refugere: s'enfuir du camp.    - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe.    - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse.    - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle.    - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux.    - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage.    - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir.    - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire.    - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses.    - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch)    - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge.    - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de.    - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.
    * * *
    refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge).    - ex castris refugere: s'enfuir du camp.    - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe.    - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse.    - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle.    - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux.    - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage.    - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir.    - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire.    - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses.    - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch)    - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge.    - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de.    - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.
    * * *
        Refugio, refugis, pen. corr. refugi, pe. prod. refugitum, refugere. Plin. Refuir, Fuir quelque chose et s'en estranger, et reculer tout soubdain qu'on approche d'elle, Se retirer arriere tout soubdain.
    \
        Refugere a consuetudine. Cic. S'estranger de la privee familiarité qu'on ha avec aucun.
    \
        Refugiunt memoriam nostram ista. Colum. Nous n'avons point memoire de ces choses.
    \
        Refugere. Plin. iunior. Fuir et eviter.
    \
        Refugere inuidiam muneris. Seneca. Refuser un don pour eviter la calomnie des envieux.
    \
        Iudicem refugere non deberet. Cic. Il ne le debvroit pas refuser pour juge.
    \
        Refugere ab admonendo. Cic. Se destourner d'admonnester aucun, Se reculer.
    \
        Refugere a dicendo. Cic. Laisser à parler de quelque chose, de crainte qu'on ha.

    Dictionarium latinogallicum > refugio

  • 2 reformido

    re-formīdo, āvī, ātum, āre, vor etwas zurückscheuen, zurückbeben, a) v. Pers.: α) m. Acc.: alqm, Cic.: bellum, Cic. – β) m. Infin. Act.: dicere reformidat animus (das Gefühl sträubt sich), Liv.; verb. refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic.: u. Pass., comparari tibi, Plin. pan. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: nec, quid tibi de alio audienti de se ipso occurrat, reformidat, Cic. Lig. 6. – δ) absol.: vide, quam non reformidem, Cic. – b) übtr., v. Lebl.: α) mit Acc.: ante (vites) reformidant ferrum, vor dem Beschneiden, Verg.: crudum adhuc vulnus medentium manus reformidat, Plin. ep. – β) absol., v. Gewachsen = im Wachstume zurückbleiben, stocken, oculus (vitis) reformidat, Colum.: illa celerius emoritur, haec tardius reformidat, Colum.

    lateinisch-deutsches > reformido

  • 3 reformido

    re-formīdo, āvī, ātum, āre, vor etwas zurückscheuen, zurückbeben, a) v. Pers.: α) m. Acc.: alqm, Cic.: bellum, Cic. – β) m. Infin. Act.: dicere reformidat animus (das Gefühl sträubt sich), Liv.; verb. refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic.: u. Pass., comparari tibi, Plin. pan. – γ) mit folg. indir. Fragesatz: nec, quid tibi de alio audienti de se ipso occurrat, reformidat, Cic. Lig. 6. – δ) absol.: vide, quam non reformidem, Cic. – b) übtr., v. Lebl.: α) mit Acc.: ante (vites) reformidant ferrum, vor dem Beschneiden, Verg.: crudum adhuc vulnus medentium manus reformidat, Plin. ep. – β) absol., v. Gewachsen = im Wachstume zurückbleiben, stocken, oculus (vitis) reformidat, Colum.: illa celerius emoritur, haec tardius reformidat, Colum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reformido

  • 4 refugio

    rĕ-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n. and a. (freq. and class.).
    I.
    Neutr., to flee back; to run away, flee, escape.
    A.
    Lit.:

    ex alto,

    Caes. B. C. 2, 23; cf.:

    ex castris in montem,

    id. ib. 3, 99 fin.:

    ex caede in castra,

    Hirt. B. G. 8, 36:

    ex cursu ad Philippum,

    Liv. 23, 39:

    a Parthiā,

    Just. 42, 5, 3:

    acie refugere,

    Caes. B. C. 3, 95:

    velocissime,

    id. B. G. 5, 35.— Absol., Caes. B. G. 7, 31; id. B. C. 3, 40; 3, 101; Liv. 2, 50; 31, 36; Verg. A. 12, 449.— With acc. of distance:

    mille fugit refugitque vias (cervus),

    Verg. A. 12, 753:

    admissis equis ad suos refugerunt,

    Caes. B. C. 2, 34:

    ad urbem,

    Liv. 43, 47 fin.:

    in portum,

    Caes. B. C. 3, 24:

    in aquam,

    Liv. 21, 28:

    in silvam,

    Verg. A. 3, 258:

    in nemus,

    id. ib. 6, 472:

    intra tecta,

    id. ib. 7, 500:

    per devios tramites,

    Suet. Aug. 16:

    Syracusas,

    Cic. Verr. 2, 5, 38, § 101:

    domum,

    Suet. Caes. 16. —
    2.
    Of things: refugiat timido sanguen, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218; and id. Fin. 5, 11, 31 (Trag. v. 46 Vahl.):

    (sol) ubi medio refugerit orbe,

    shrinks from sight, Verg. G. 1, 442:

    vites a caulibus ut a pestiferis et nocentibus refugere dicuntur,

    Cic. N. D. 2, 47, 120: refugere oculi, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26:

    quo pridie refugisset (mare),

    Curt. 9, 9, 26.—
    b.
    Of places, to run back, recede in the distance:

    refugit ab litore templum,

    Verg. A. 3, 536; cf. Plin. 4, 12, 24, § 76:

    ex oculis visa refugit humus,

    flees, disappears, vanishes, Ov. F. 3, 590:

    nam praestat a mari longo potius intervallo quam brevi refugisse (villas),

    Col. 1, 5, 6.—
    B.
    Trop.:

    ne recordatione mei casus a consiliis fortibus refugiatis,

    Cic. Sest. 23, 51:

    ab institutā consuetudine,

    id. Att. 1, 1, 4:

    ab hac orationis turpitudine,

    id. Cael. 17, 41:

    a genere hoc toto sermonis,

    id. de Or. 1, 22, 99:

    a dicendo,

    id. ib. 2, 3, 10:

    dum recordationes fugio... refugio a te admonendo,

    id. Att. 12, 18, 1; cf.:

    ab iis quae laedunt,

    Quint. 4, 1, 44:

    animus luctu refugit,

    Verg. A. 2, 12:

    refugit animus eaque dicere reformidat,

    Cic. Phil. 14, 3, 9: possum multa tibi veterum praecépta referre, Ni refugis, if you do not decline (to hear them), Verg. G. 1, 177. —
    2.
    Pregn., to flee, to take refuge with a person or thing:

    ad legatos,

    Cic. Deiot. 11, 32:

    in arcem majorem,

    Liv. 38, 29:

    ad planctus,

    Stat. S. 5, 1, 30:

    ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum faciliorem,

    Petr. 118, 2.—
    II.
    Act., to flee back, run away from any thing; to avoid, shun a thing.
    A.
    Lit.:

    judicem,

    Cic. Rosc. Com. 15, 45: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursus refugit, id. Caecin. 8, 22:

    quod autem refugit (animal), id contra naturam est,

    id. N. D. 3, 13, 33:

    non modo id refugisti,

    id. Verr. 2, 5, 16, § 40:

    C. Cassium obvium sibi,

    Suet. Caes. 63:

    trepidus repente refugit Attollentem iras (anguem),

    Verg. A. 2, 380:

    (Cupido) refugit te,

    Hor. C. 4, 13, 10.— Poet., with inf.:

    nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton,

    Hor. C. 1, 1, 34; Ov. Am. 3, 6, 5.—
    B.
    Trop. (freq. after the Aug. per.):

    refugit Foeda ministeria,

    Verg. A. 7, 618:

    vicina jurgia,

    Hor. Ep. 2, 2, 171:

    mandatum opus,

    Ov. H. 14, 50:

    haec vitia,

    Quint. 4, 2, 43:

    delicatam modulandi voluptatem,

    id. 9, 4, 31:

    distinctionem quaestionum,

    id. 4, 5, 6:

    id quod malum casurum putat refugit mens,

    Varr. L. L. 6, § 48 Miill.:

    et alia, quae nunc memoriam meam refugiunt,

    escape my memory, Col. 12, 52, 8:

    mortem natura refugit,

    Aug. Serm. 172, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > refugio

  • 5 re-fugiō

        re-fugiō fūgī, —, ere,    to flee back, flee for safety, run from, run away, flee, escape, take refuge, avoid, shun: qui refugerant, the refugees, Cs.: subsidia armatorum simulato pavore refugerunt, took to flight, L.: Audiit sonum, et tremefacta refugit, V.: ex castris in montem, Cs.: ex cursu ad Philippum, L.: admissis equis ad suos refugerunt, Cs.: in maiorem arcem, took refuge, L.: Syracusas: impetum Antiochi ceterorumque tela: non modo id refugisti, avoided: Attollentem iras (anguem), V.: (Cupido) refugit te, H.: nec Polyhymnia refugit tendere barbiton, refuses, H.: nec te (amnis) transire refugi, O.—Of things, to shrink back, flee, move away, turn back: refugiat timido sanguen, Enn. ap. C.: (sol) ubi medio refugerit orbe, shrinks from sight, V.: refugere oculi, C. poët.: quo pridie refugisset (mare), Cu.—Of places, to run back, fall back, recede: refugit ab litore templum, V.: ex oculis visa refugit humus, vanishes, O.—Fig., to flee, turn away, be averse, avoid, shun: animus meminisse horret luctuque refugit, has avoided the recollection because of grief, V.: refugit animus eaque dicere reformidat: ne recordatione mei casūs a consiliis fortibus refugiatis: a dicendo: Foeda ministeria, V.: iurgia, H.: opus, O.

    Latin-English dictionary > re-fugiō

  • 6 refugio

    re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen), etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2.

    lateinisch-deutsches > refugio

  • 7 refugio

    re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen),
    ————
    etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refugio

  • 8 refugio

    re-fugio, fūgī, fugitum, ere
    1) бежать (назад), убегать ( ex castris in montem Cs)
    2) отступать, удаляться (ad suos C; domum Su); находиться вдали ( templum refugit a litore V); скрываться, исчезать ( ex oculis O)
    3) искать прибежища, прибегать (r. ad carminis tranquillitatem Pt)
    4) избегать, уклоняться (r. pericula C)

    Латинско-русский словарь > refugio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»